Van Pierre St Martin naar Lescun

Vannacht had ik weer een slaaparme nacht.
Er waren 's avonds laat nog 2 mannen bij gekomen op de kamer in Pierre St Martin, echte snurkers. En echte klagers. En de één werd halverwege de nacht 'echt' ziek. Kortademig met een boel lawaai.
Om 8 uur 's morgens vertrokken Marie, Jennifer, Jean-Louis en ik samen om richting Lescun te wandelen. Eerst over de stenige pistes, later over stenige, zeer steile bergpaadjes.

Met zo hier en daar nog een beetje sneeuw, prachtig.

in de sneeuw

Het uitzicht was overal fenomenaal.

uitzicht

Maar ik kon er niet echt van genieten ik weet dat ik nog 1600 meter moet dalen (20 Martinitorens naar beneden).

uitzicht op bijna 2000 meter

Mijn voeten en spieren doen al zeer, ik wil eigenlijk een paar dagen rust hebben, maar ik maak me zorgen of ik überhaupt wel een slaapplaats heb met de pinksterdagen.
Het is hier in de Pyreneeën echt prachtig. Ik zie bijzondere dingen, bijzondere planten.

mooie bloemetjes

prachtige bossen, maar ik ben moe. De etappes zijn zwaarder dan ik dacht, zwaarder dan ik nu aankan.

Volgens de Fransen is het dorpje waar ik dacht een paar dagen te kunnen blijven ook echt een gehucht. Geen kapper of schoenmaker, geen bakker en geen winkeltje. Dat blijkt ook zo te zijn. Ik had gedacht dat het een redelijk plaatsje was.

het lijkt wel op katoen, maar plantsnap kent het niet

De hakken van mijn bergschoenen zijn versleten. Daar moet wat aan gebeuren. Ik ben vandaag ook gevallen, ik heb zelf niets, maar een van mijn stokken is helemaal verbogen. En ik heb vandaag weer twee nieuwe grote blaren op mijn voeten van mijn bergschoenen gekregen.
Het houd hier op. Ik heb geen energie meer om iets te verzinnen over waar ik de Pinksterdagen kan slapen. Ik wil naar huis, naar Anet, naar Nederland.
Gelukkig kan ik nog wel een nacht extra slapen in de gîte waar ik vandaag aangekomen ben. Dan kan ik zaterdag richting Pau en zondag op de trein naar Nederland.

ik denk dat dit de resten van een andere wandelaar zijn, die door een beer of wolf opgegeten is. 

Volgend jaar maar weer een poging doen.

ik heb met Marie, Jennifer en Jean-Louis en Mark nog een etappebiertje gedronken.