De roze baai van Bretagne

Och, och. Nog geen 5 minuten nadat ik gisteren mijn blogg gepost had sloeg ik de eerste mug dood, vanmorgen werd ik wakker met een jeukende rode bult op mijn dikke witte pokkel. Ik zal proberen nooit meer een dag te prijzen voordat de avond gevallen is.
We zijn naar de volgende overnachtingsplaats gereden, Perros-Guirec. Het is een klein plaatsje, mooi langs de baai gelegen en heeft een prettige biologische supermarkt. We staan hier op een iets luxere camperplek, dat heeft zijn voordelen Fred. Maar hier zijn meteen dan ook weer jengelende kinderen. Anet heeft ondertussen 1. de Bretonse cider ontdekt.

2. Het strand ontdekt waar kennelijk heel veel dingen liggen die het verzamelen waard zijn.

In deze baai is de kleur roze. De baai is bekend om zijn roze graniet, en met dat graniet is de hele kust bezaaid,

ook ik heb een klein stukje roze graniet van het strand meegenomen. Verder is ook van alles hier roze, de speeltoestellen voor de kinderen en ook de planten.

Voor mij staat de kleur roze voor de lhbti gemeenschap. Maar volgens Anet zouden dat de regenboogkleuren zijn. Voor mij zijn de regenboogkleuren meer voor het multiculturalisme. Hoe zit dat ook al weer?