Saint-Priest-la-Feuille naar Marsac

Over het persoonlijk leed: ik ben een grote domoor. Al die blaren komen doordat ik mijn veters anders ging strikken. Ik legde die link niet. Dom dom dom. Nu heb ik er nog wel een paar weken last van, maar  erger wordt het hopelijk niet.

Ik werd gisteravond plots uitgenodigd om niet in het tuinhuisje, maar binnen mee te eten. Ik dacht eerst met de famillie in Saint-Priest-la-Feuille. Maar, er bleken 4 andere Nederlanders te zijn, 2 x 2. We aten gezamelijk aan een grote tafel. Natuurlijk hebben we even gepraat. Een stel uit Dokkum dat geen woord frans kende en ruim 40 km per dag liep, Tja.

koeien en kalfjes in de wei

En twee zussen uit Utrecht die ongeveer dezelfde afstanden lopen als ik loop. Het is natuurlijk leuk om even met hen te praten. Morgen gaan ze ook naar Marsac, maar logeren in Marsac niet waar ik logeer. We hebben ook niet afgesproken om samen wandelen.
Vandaag gaat de route grotendeels weer over teerwegen. Soms een stukje over steen/grind/zand paden. De verharde, niet zo drukke weg is vandaag wel prettig, want het regent. Soms wat harder, soms wat zachter, maar fijn is het zeker niet. Pas na 4 uur sjauwen, de laatste paar kilometer, wordt het droog. En dan komt ook de zon er bij.

Bij de lunch in Bénévent-l'Abbaye ontmoet ik de Utrechtse dames weer. We lopen samen naar Marsac en doen daar nog even de plaatselijke kroeg aan. Het blijkt een engelse pub met 140 soorten whiskey. We hebben ze niet allemaal geproefd hoor.

pipowagen

Ik ben nu vanavond op een bijzonder plekje, net buiten Marsac, een paar honderd meter van de route naar Compostella af, midden in de natuur. Ik logeer hier in een 'Pipowagen'  een oude, maar helemaal opgeknapte zigeunerwagen.

Verder zijn hier geen auto's of andere mensen: rust.