Laguna Torre

Gisteren toen we aangekwamen in El Chaltén, bleek dat onze reservering niet klopte. Ze waren erg behulpzaam in het hotel waar we dachten gereserveerd te hebben. Eigenlijk zit het hele dorp propvol, er is geen kamer meer over, maar ze belden even naar een bevriende appartementenverhuurder. Nu zitten Katja en ik voor drie dagen in een prachtig nieuw appartement met eigen luxe keuken bij zeer vriendelijke en behulpzame mensen.

Vandaag begint mijn 35 jaar oude droom, 'trekken door de Patagonische Andes'. Als eerste tocht stond vandaag een dagtocht naar een gletsjermeer op het programma, Laguna Torre. Het weer is hier heel anders dan in Puerto Madryn. Hier is het maar 3°C, windkracht zes en veel regen. Maar dit is wel het weer dat bij de Andes hoort. Toen we vertrokken regende het nog niet zo hard, maar na een uur begon het steeds harder te regenen. Later werd de regen sneeuw en hagel! En dat bij een gierende wind die ons de adem benam. Ik wist niet dat ik zo'n avonturier was. Ook Katja vond het prachtig. Na drie uur ploeteren kwamen we bij het gletsjermeer aan. Het was er mooi, er dreven stukken gletsjer in het water en het eerste deel van de gletsjer Torre was te zien, de rest verdween in een mix van wolken, hagel en sneeuw. We hadden ons voorgenomen daar een uur te pauzeren en te hopen op een straaltje zon, maar na het tweede broodje, wisten we, dat we moesten blijven bewegen, anders werd het te koud. De hele terugweg hebben we in hagel en sneeuw gelopen, genietend van grillig gevormde bomen en prachtige vergezichten. Mijn voeten werden koud en nat en Katja's jas bleek niet helemaal waterdicht. Zes uur na ons vertrek kwamen we uitgeput weer bij ons appartement. Maar wat een prachtige tocht door een enorm woest en onherbergzaam gebied. Ik ben nu helemaal stijf van de spierpijn, heb kramp in mijn voeten, Katja heeft last van haar gezicht en een blaar op haar voet, maar morgen gaan we weer zo'n tocht maken. Die wordt alleen wel wat langer en moeilijker.