Crisis

Geen beren en geen rendieren,
Koekoeken, die hoor je hier veel! Elke ochtend en elke avond wel een paar. Nu ook weer, met een natuurlijke echo tegen de heuvels. Prachtig! We hebben vanmorgen een idylisch ger-kamp verlaten voor de reis naar het Khövsgölmeer. Tegen koffietijd zijn we gestopt in een klein plaatsje met een grote houten oovoo. Die moest ik natuurlijk op de foto zetten en zodra ik het op de gevoelige plaat had vast gelegd kwam er een in vol ornaat, jolige, dronken mongool op mij afgestapt die duidelijk wilde zien of hij een kans bij me maakte. Hij gooide al zijn mongoolse charmes in de strijd.... maar helaas, ik verstond geen woord van wat hij zei en daarmee gingen zijn ongetwijfeld stoere versierpoging in rook op! Niet dat hij ook maar enige kans had gemaakt overigens....
Onze tweede stop was vanmorgen in een redelijk grote stad, 40.000 inwoners, de laatste stop voor het Khövsgölmeer. Gelukkig was in die stad weer een hotel met internet, dus het blog weer gepost, wat fotoos geupload en Maarten gebeld. Hij is nog niet naar Nepal. Dat houdt me ook bezig.
Vandaag is het 'moeder en kind' dag in Mongolië, en een alcoholvrije dag (die is één keer per maand). Mijn poging om in de supermarkt een fles wijn te kopen strandde dan ook jammerlijk! Verder hebben we op onze tocht naar het noorden vandaag kraanvogels van redelijk dichtbij gezien, maar ze waren al gevlogen voor Kees zijn fototoestel uitgepakt had, en twee gieren, wat verder weg, maar die kon hij nog net fotograferen toen ze wegvlogen. Maar de foto is niet erg scherp. Het laatste stuk van de reis ging inderdaad over een zeer slechte weg. Zand om te slippen, sneeuw om te glijden en heel veel stenen om te hobbelen en lekke banden te krijgen (een maal). In het ger-kamp aangekomen wachte ons een aangename verrassing, de kachel in onze ger brandde al, heerlijk! Na het diner werd er nog meer hout en extra dekens gebracht en dat was voor mij reden genoeg om vroeg onder de wol te gaan, ik was ook gewoon moe van dat gehobbel en gestuiter. Niet zo gezelligl voor Kees want die wil nog wel babbelen met de rest en hoeft niet zo vroeg naar bed. Nu staan we aan dat meer waar we de koekoeken horen en we hebben een ongelooflijk uitzicht over kruiend ijs. Het meer is grotendeels bevroren. Het is één van de zeer grote zoetwaterreservoirs van de wereld. Er woond in Mongolië nog een ander nomadenvolk, dat zijn de rendiermongolen, ze hebben een westmongoolse oorsprong en worden hier gezien als een etnische minderheid. Helaas zijn ze in de Russische tijd nogal in de verdrukking gekomen. Er zijn er nog maar 400 over. Ze komen hier ook met hun kuddes, maar pas als de sneeuw gesmolten is. De Mongoolse overheid probeert ze, als groep, te redden.
Er wordt nog meer sneeuw verwacht. We hebben eindelijk de winter ingehaald.