Van Belo sur Mer naar Manja 19 september.

Anet heeft wel ontbeten, ik niet, ik voel me niet lekker. Na het ontbijt pakken we onze rugtassen in en genieten nog even van ons prachtige uitzicht.

De rit van vandaag moet kort zijn, en hier is het mooi, bij onze volgende halteplaats minder. De reisleiding besluit dat we vanochtend in Bella Sur Mer blijven en na de lunch vertrekken. Een uurtje meer of minder doet er immers niet toe?

Na de lunch stapten we weer in onze Jeep met kapotte versnellingsbak. We stopten al snel bij wat octopus bomen. Madagaskar staat er vol mee, alle toppen wijzen naar het zuiden. Ze noemen het ook wel kompasboom.

Daarna hadden we tijd genoeg om bij de zoutpannen te stoppen. Ik bleef lekker in de jeep zitten, ik voelde mij nog niet goed.

Na weer een uurtje rijden misten we de laatste auto. Na een tijd gewacht te hebben reed onze Jeep terug, weer door de riviertjes richting de zoutpannen.
En ja hoor, daar stond de Jeep met een wiel schuin onder de auto. Tja, daar moest wat gesleuteld worden. Na twee uur sleutelen begon de opbouw weer. Remvoeten enzo werden niet meer gemonteerd, dat was kennelijk te lastig.  Het wiel stond met een fikse slag erin onder de auto. Maar ja, dit is Madagaskar.

Na honderd meter rijden snapten de chauffeurs ook dat verder rijden niet kon. Heel voorzichtig reden we nog 500 meter tot een dorpje van een paar hutjes. Daar werd de reisleiding gebeld dat Jeeps ons moesten komen halen. Onder zeer veel belangstelling van het hele dorp begon daar het wachten op de hulptroepen. 

Ondertussen was het wel donker, en bleek dat er maar een Jeep ons kwam halen, omdat de andere Jeep, de radiator helemaal kapot had. Om acht uur 's avonds was de derde Jeep bij ons en begon het gesleutel weer. Nu kon er met drie Malagassische mannen flink met voorhamers geslagen worden. Zowaar, kwam het wiel na enige tijd recht onder de auto te staan!!!!
We vertrokken, maar, na een paar kilometer begaf onze versnellingsbak het weer. De chauffeur stapte kwaad uit en liep weg. Na enige tijd kwam er een andere chauuffeur die ons het laatste stuk naar Manja bracht.
Daar kwamen we dus heel laat aan. Maar ik voelde me wat beter.