Tweede reisdag naar Andasibe

Het enige toerístische hoogtepunt van de dag is een bezoek aan een aluminium fabriekje.

er wordt aluminium gegoten in de mal.

Ze smelten hier oud aluminium om tot nieuwe pannen.
Gewoon grote ovens op een binnenplaats, verder een paar jongens die van zwart zand dat alleen hier voorkomt (Ook een soort koolstof?) mallen maken en er kokende aluminium in gieten.

aluminium pannen.

Op blote voeten, één had rubber slippertjes aan. Blote benen, blote handen en armen. Ze moeten 18 pannen per dag maken, 18 maal mallen maken. Dus de hele dag staan die jongens in die damp voor echt hongerloontje hun leven te verknallen. Oud worden ze echt niet, er zal vast ook wel regelmatig een ketel gesmolten aluminium omvallen. Het is erg interressant en ik heb ook een paar kleine pannetjes gekocht als souvenir!

Na de lunch gaan we verder richting Andasibe over de A-2. Dat is de weg tussen de hoofdstad, Antananarivo en de grote havenstad Toamasina.

drukte op de A-2

Hij verkeerd in een erbarmelijke staat. Elke 50 meter een paar diepe gaten, en de hele dag door een lange file. Omdat de weg ook steeds steil omhoog en omlaag gaat, en er veel scherpe bochten inzitten, is het een avontuurlijke rit. Overal staan ook vrachtwagens met pech.

er wordt wel een brug hersteld.

Dat maakt onze slalomtocht nog ingewikkelder. Ik zou dus onmiddellijk beginnen met een goede weg aan te leggen tussen de haven en de hoofdstad, Anet wil eerst beginnen met iedereen goed onderwijs te geven en Sirje, een reisgenote, wil beginnen met de waanzinnige hopen afval langs de weg overal op te ruimen.

houtskool.

Aan het eind van de dag passeerden we ook nog het spoor. Er rijdt één trein per dag, net op dat moment rijden wij er natuurlijk langs.
Uiteindelijk arriveren wij in het donker bij een fantastische lodge in het regenwoud, we moeten alleen nog een stukje wandelen over een ingestorte brug.