Marathon van Ulan Batar

Na het wacten op Ataturk ging de reis verder. Met nog een tussenstop in Bishkek (Kirgizië), waar we allemaal nog even uit het vliegtuig moesten, waardoor Anet haar rode wijn bij de douane kon inleveren, gingen we door naar Ulan Batar. Haha, van het vliegtuig naar het centrum, waren we twee uur onderweg, omdat we terechtkwamen in de marathon van Ulan Batar. Wie weet, dat, als ik dat wist toen we een half jaar geleden deze reis boekten......

Het valt allemaal reuze mee hier in Mongolië. We kunnen zien dat de laatste jaren de architectuur veranderd van de Russische betonblokken naar een meer 'eigen' soort architectuur. Ook worden oude boedhistische tempels weer opgeknapt. En ook het Russische schrift begint een beetje te verdwijnen.
Wij kennen de Mongolen natuurlijk alleen als een woest nomadenvolk, maar hier staan overal ook beelden van de Mongoolse dansers. Mooi om te zien.

Nog even wat anders. Vanwege deze reis leek het me ook leuk om zo'n oosters baardje te kweken. Nou; het begin is er.