Niet meer op stap naar Santiago de Compostela

Tja, soms zit het mee, soms zit het erg tegen.

ontbijt in pelgrimsherberg Irun.

Vanmorgen begon de wandeling erg plezierig.

Het regende maar heel even, terwijl ze gezegd hadden dat het de hele dag zou regenen. Daarna werd het droog, en zeker niet te warm. Prachtig wandelweer.  Gisteravond had ik een nederlandse vrouw ontmoet, Esther, en we liepen vandaag in hetzelfde tempo de eerste berg omhoog. Dat is toch altijd prettig. Het uitzicht over Irun en aan de andere kant van de baai Hendaye was fenomenaal en komt in de top van de uitzichten die ik tot nu toe ooit gezien heb. Bekijk de foto's!

Na een uur over de kam van de bergrug gelopen te hebben waar allerlei bloemen bloeiden,

begon de afdaling. Het was niet een eenvoudig pad om af te dalen, maar ook zeker niet supermoeilijk. Ergens in de luwte hadden we ook nog pauze gehad, er waaide namelijk een koude harde wind. Een stukje verder ging het door een stenig dalletje naar beneden. Tja. Ja, daar gleed mijn standbeen uit, en mijn andere voet  bleef vast tussen de stenen staan. Ik viel en hoorde knak in mijn been. Foute boel. Na even gelegen te hebben ben ik met hulp van Esther het stenige dalletje uitgekropen naar de teerweg. Daar is Esther naar een huis gerend 50 meter verderop waar iemand woonde. Die mijnheer heeft zijn honden vastgebonden, snel een auto van beneden opgehaald, Esther en mij erin gestopt en naar het restaurant in het dorpje beneden gebracht. Een taxi was daar snel gebeld, en na een kwartier was er een taxi om mij naar het ziekenhuis te brengen. Daar ging ik alleen heen. Esther moet haar Camino natuurlijk vervolgen. In het ziekenhuis had ik eerst ook allerlei problemen, maar na een stuk of 5 röntgenfoto's bleek dat mijn been gebroken is. En is dat linkerbeen in het gips gezet.
Nu zit/lig ik in een hotel in San Sebastian te wachten op repatriering, gelukkig heb ik een doorlopende reisverzekering en een polis voor aanvullende ziektekosten in het buitenland.
In Nederland moet ik maar naar een ziekenhuis om te zien of er nog meer aan gedaan kan worden.
Dit blog bestaat voorlopig dus maar uit twee verhalen, ik ga mijn best doen het blog over een tijd langer te maken. Dank ook voor de vele reacties op het blog gisteren, die waren fijn om te lezen.

wachten op wat gaat komen.