Sint Leonard de Noblat - Limoges

Vandaag ben ik naar Limoges gewandeld. Dat is wel 23 kilometer. Mijn idee is, dat als ik meer pauzes neem en minder snel wandel, ik minder blaren krijg. Verder hou ik over díe ellende op.
Ik had dus tegen de bakker gezegd dat ik al heel vroeg brood kwam halen. Dat lukte me ook nog, dus voorzien van mijn ontbijt en lunch ging ik al voor 7:30 op pad. Eerst steil naar beneden, naar de oever van de Vienne. Daarna over de antieke Pont Noblat. Waarna ik op de andere oever weer steil omhoog moest.

pont Noblat

Boven de rivier hing nog de ochtendmist wat wel een speciaal sfeer gaf. Het bleef verder de hele morgen prachtig, niet te warm weer met niet te steile hellingen. Gelukkig waren er vandaag wel genoeg mooie bankjes, restaurants, picknicktafels en kerkjes om regelmatig te pauzeren. Haha, een restaurant ging zelfs speciaal voor mij open.

restaurant dat dicht, nee hoor open was

De eigenaar werd wakker gemaakt door zijn vrouw en moest hup, hup, hup koffie voor mij zetten.

's Middags toen ik Feytiat naderde moest ik ineens wel weer langs een superdrukke weg wandelen. Erg vervelend. En gevaarlijk. Ik dacht dat dat dan wel tot Limoges zou duren maar na Feytiat ging ik ineens weer via een steil pad naar beneden om verder langs de Vienne naar Limoges te wandelen. Prachtig.

nog even pauze bij de Vienne

de kathedraal van Limoges

Tot de oude brug naar het centrum loop je door een soort natuurgebied om dan, zodra je de brug over bent, te schrikken van de mensenmassa van een grote stad. Tja dat bestaat ook nog. De zeer grote kathedraal van Limoges is eigenlijk niet zo overdadig ingericht. Voor een grote katholieke kerk viel me dat tegen. Er brandden wel een boel kaarsjes bij de beschermheilige van de pelgrims, prettig idee.
In Limoges is de communale pelgrimsopvang in gebruik voor Oekraieners, daar mocht ik niet tussen slapen, de kerkelijke pelgrimsplaats is dicht voor een renovatie. Ik slaap vannacht bij een particulier pelgrims onderkomen, minder luxe en duurder, maar wel met een gezellige vrolijke oude dame, die mijn pelgrimspaspoort zo mooi vond dat ze haar stempel nog verder ging versieren. :)