Saint-Jean-Pied-de-Port

Vanmorgen weer om 6 uur opgestaan. De bakker had natuurlijk een super ontbijt gemaakt met verse croissants enzo. Ook kregen we een heerlijke sandwich mee voor tussen de middag. Om 7 uur waren we weer, hoppa op de route voor onze 23 kilometer van vandaag.

De weg was nat en glad, de lucht dreigend. Het ongemaaide gras maakte dat onze schoenen en benen kletsnat werden, maar het regende niet. En het  Baskische land is een schitterend decor. Pas later, nadat we de helft van de etappe gehad hadden, barstte de bui los. De weg werd nog even geblokkeerd door een kudde schapen. Filmpje!! Let vooral op het knappe herderinnetje dat de schapen begeleidt.

Er zijn nog een paar leuke filmpjes gemaakt door Bart Laperre op het blog te zien.

pelgrimspoort

We hebben in een bushokje onze sandwich gegeten en om even na 1 uur waren we in Saint-Jean-Pied-de-Port bij de gîte.

torenpoort

Voor mij voelt dit als thuiskomen. Ik zou hier kunnen wonen. Maar voor ons breken er wel drukke uren aan. Iedereen wil hier van alles doen. Morgen is een feestdag, dan is alles dicht, dus ik moet nog vandaag post naar Nederland op de bus doen. Ik moet de bus voor morgen naar Spanje regelen en een bus terug. Ik moet de laatste stempel van de Vezelay route halen. Mensen hebben hier medicijnen naar toe laten sturen, iedereen wil wat met schoenen, routes plannen, iedereen wil elkaar zien, of afscheid nemen van elkaar.

Dit is het bruisend centrun van de wandelsport.
Ik moet me voorbereiden op de GR 10. Dat is de naam van de route door de Pyreneeën die ik besloten heb verder te gaan lopen. Ik doe morgen 1 route van de Camino Frances naar Compostella, de etappe naar Roncesvalle. Ik wil daarheen. Op de lagere! school had ik al een werkstukje gemaakt over het Roelantslied, het zwaard Durendal (het scherpste zwaard ooit), en de Olifantshoorn.
Overmorgen begin ik dan met iets anders dan pelgrim zijn. Namelijk bergwandelen.
Volgend jaar ga ik via de Camino Norte de naar Santiago de Compostella verder vervolgen.