De lichrheid van de lange reis

Vandaag was weer een reisdag. Van het Khövsgöl meer weer terug naar het zuiden richting Mörön over de zeer slechte weg. We hadden koffiepauze bij een zoutmeer, waar ik even naar toe wilde lopen, maar dat viel nogal tegen, omdat het erg veel verder weg was dan ik dacht. Daarna zijn we onderweg gestopt bij de deerstones van Uushglin Uvur, daar staat het grootste aantal deerstones uit de Megalitische tijd (Een flink aantal jaar voor Christus). Verspreid over Mongolië en in de omringende landen staan wel 700 van die monumenten. Onbegrijpelijk facinerend. Daarna weer in Mörön gegeten, onderweg naar het Khõvsgöl meer hadden we daar ook gegeten. Na de lunch ging het verder naar Uran Togoo (een 20.000 jaar geleden uitgedoofde vulkaan), waar we pas om 18:30 aankwamen. We waren nog net op tijd om de zonsondergang op de kraterrand van de Uran Togoo te zien. Het was een nogal steile wandeling omhoog. Een aantal groepsleden had daar helemaal geen puf meer voor. Ik vond de lange zit juist onverklaarbaar energiegevend door het steeds afwisselende en veranderende landschap. Ons ger-kamp ligt aan de voet van deze vulkaan. Hoe groot is de kans dat hij vannacht uitbarst?